Ben Gitmeden Uyanma

kýyamadým masumiyetinle uyurken,
hatýralarý almaya
böyle gitmem, affedilir gibi deðil!
biliyorum...

oda birden yabancýlaþt,
hissedilen bir tek ayrýlýk kokusu:
yanýndan kalan ben deðilmiþim gibi
kollarýnda býraktýðým boþluða bakýyorum,
bitti dediðimde ýslanan kirpiklerinse hala nemli
onlarý silerken býraktýðým dokunuþumsa
yerli yerinde...

ev mi aðýrlaþtý yoksa ben mi hafifleþtim bilmiyorum!
yine de ayaklarým kalmak için direniyor,
gecenin kalýntýlarýysa
gerçeði uzatýyor önüme...

kapýnýn pervazýna dayanýp bir rüyayý,
yani seni izliyorum!
günün aydýnlýðý aynayý parlatýyor;
deðiþmeyen sesler
pecereden sýzmaya baþladý bile
karanlýkta görünmeyenler
bütün çýplaklýðýyla ortada...

acelem varmýþcasýna içime
yetiþememe korkusu düþtü;
sabahýn yedisinde dün kendimin
bu gün bir baþkasýna ait odayý bile
bu yüzden darmadaðýnýk býraktým:
bir tek geldiðim ceketi alýp
neþeyle geldiðim kalbinden,
yas içinde gidiyorum...

hayret!
nasýl dayýllarýn aðýrlýðýný taþýyor
hayalet olmaya baþlamýþ bu beden;
yoksa
öldümde yaþýyorum mu sanýyorum!

yazýlmayan son satýrda,
son öpücüðü de alnýna býraktým
ýslaklýðýný uyanýnca silersin...

yaptýðým affedilir gibi deðil
biliyorum!
ayak seslerim gele de sus,
sakýn kapýyý kapamadan uyanma esaretim!
bu filmi baþa almak için
makinist olmak gerek ya da kaderci...

geçen günleri tatlý bir sarhoþlukla
ruhuma taþýdýðým yeterli:
ses çýkarma sakýn,
firar ediyorum geldiðim gönül sarayýndan
ilknur köknar (sokak kaçkýný)
Sosyal Medyada Paylaşın: