Günaydın Ey Sevgili!

günaydýn ey sevgili!
içimdeki yalnýzlýk giyindi
çiçeklenen aðaçlar gibi
yapraklar, çýplaklýðý örttü
ham bir meyve kalmayacak dalýmda...
umut
doðan güneþle baþladý
batýþý öðretti ve anlarýnda da bir gün bittiðini
insan gibi yalnýzlýkta biliyor, kimsesizliðini...

günaydýn ey sevgili!
hala bir fýrtýna balýkçý gemilerini batýrýyor
emekçi tayfalarý
bir vurgunla içine çekiyor...

sende giderken bir balýkçý gibi
limanda býraktýklarýna bakmalýsýn
yaþarken özlediðin, bazen de kýrdýðýn insanlara
geri dönüþ bir mucize olur, o tehlikeli sularda
týpký karaya dönüþen sevdalar gibi...

günaydýn ey sevgili!
bu gün
ellerinin soðukluðu bitmeli
can gelmeli bakýþlara
kapýlarýn zili deðiþmiþ, adresler yanlýþ çýksa da
çal, bir merhaba için
bak yabancý sandýðýn insana
kuþ seslerini unutma!
onlar, yitirildiði günden beri kimsesiz...

günaydýn ey sevgili!
iþte çýkarýyorum üstümdeki yitik anýlarý
bir merhabayla siliyorum, bakýþlardaki kayýtsýzlýðý
en sonunda dolduruyorum
ninni söyleyip gecenin teknesine
þiire,yaþamaya ve insana olan aklýmýn gözyaþlarýný...geçmiþ olsun!

Ýlknur Köknar (Sokak Kaçkýný)


Sosyal Medyada Paylaşın: