Lokomotif travmalar
Bir gece yarýsý masalýdýr bu
çoðunlukla hanelerin içi acýyla doluyken
kadýnlarýn kýrýlan týrnaklarý için
usulca kalkmaya çalýþtýðým masalardan
saklýyorum ellerimi yüzüme vurup
þiirden þarkýdan ve aþktan
Tanrým ne kadar acý bu su
‘’ sen kimseyi sevemezsin Sevmeyeceksin ‘’
kayboluyoruz ne zaman yola çýksak
sen mi bahtsýzsýn ben mi þanssýzým bu meselede
bütün bir ömrün sorunu yalnýzca bu
köpekler düþüyor gece yarýlarý peþimize
üçüne birden bir gece þiir okumuþluðum bile var
ulumalarýndan bildim sevdiklerini
omurgalarýný taþlara vurmalarýndan hafýzamda
‘’ yeter ki gel bana senede bir gün ‘’
kapýsýz bir ev bulmalýyým adressiz bir sokak
nereye gitsem sana ulaþmalý
nereden dönsem sen karþýlamalýsýn beni
kesinlikle gülerek ille de yalýn ayak
açým sarhoþum üstelik kaybolmuþum gelirken yine
yine sen varmýþsýn gibi þarkýlarla dilimde
bir adresin en en bildik sokaðýnda duruyorum
unuttum nerelerde olduðumu
‘’ üzgünüm leyla ‘’
þimdi kaldýrýmlarda yorgun bir karýnca gibi duran
izmaritlerle gecenin sisini içime çekiyorum
tarifsiz bir ýstýrap içindeyim annem
yoruldum üstelik it gibi titriyor yüreðim
biri çýksa karþýma kayboldum diye baðýracaðým
biri çýksa karþýma belki de ben var olacaðým
sokaktan geceden senden artýk yoruldum
‘’ sevgilimi verin bana Ýstanbul sokaklarý ‘’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.