karanlýksýn dedin bana sen yoksan neyim kalýr aydýnlanacak? hem karanlýkta belli olmaz diye bir gölgenin varlýðý güneþi alýp ceplerimdemi saklamýþým? nasýl bir yüktür omuzlarýma yüklediðin sayende çocukluðumun gamzelerini nasýrlarýyla silen omzum var eskimiþ pabuçlarýmýn çýtýrdattýðý sonbahar yapraklarýný çalýdan bir süpürgeyle itiyorum acýlarýmýn yanýna baharý bekliyorum, siyahýn gökkuþaðýna olan özlemidir bu eli ayaðý tutmaz topal gönlüm yüzsüzce sevdalanýyor padiþahýn kýzýna yüzümdeki çizgileri bir kusur saydýn diye ellerimin çizgilerine kadar utanmýþ bir insaným bu yüzden soðuk bir sebep deðildir saklamam için ellerimi yüzümü siper ediyorum güneþe doðrudan bakabilsin diye gözlerim karanlýðýmdan sýyrýlýyorum sana gelebilmek için sahi güneþe doðrudan bakabilen kaç insan var þu dünyada?
Sosyal Medyada Paylaşın:
tutaste. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.