kılıcın utandığı savaşçı

ateþ uðramamýþ, serin kalbimi
bir damla suya muhtaç býrakan sendin
hüznün uðramaya utandýðý tebessümüme
gözyaþý indiren sendin...

ve gözlerimden dudaklarýma inen yolda
nehirler akýyor artýk...
içimde benden içeri bir ben daha
karnýna her saniye kýzgýn kayalar býrakýlýyor
ben ezilmiþ de zehri içinde kalmýþ
bir zavallýyým artýk...

var gücümle kapattýðým gönül kapýlarýmý
kininin serpildiði fýrtýnayla yýkarken sen
ben baþýndan beri sana teslim bir savaþçýydým
ve utanýyordu
kýlýcým benden...


Sosyal Medyada Paylaşın: