en üþüdüðü yerde gözlerinin yalnýzlýðým on ikiyi vurur her pencere açýlmazki maviliðe boþuna deðil duyduðum ekmek kokusu bir hüznü aðlar gözleriyle akþam kadýnlarý kalmamýþ bir caddede yorgun bir kalem kýrýlýr avuçlarýmda ölüme yakýn nasýl parlarsa bir yudum su karanlýk odalarda tütün kokusu eski bir resimde gençliðim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
tutaste. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.