HAYDAR

Âþýk yanýnca gönlündeki yangýný yazar.
Kendi mezarýný kendi elleriyle kazar.
Bilmeyen bunu önemli bir yetenek sayar.
Ýþte bu yüzden, yaþamayan bilmez be Haydar.

Gerçek aþk, acýnýn büyüklüðüyle ölçülür.
Gözünde dünya artýk zerre gibi küçülür.
Maþuða tutsak, sanmasýn bir an kendini hür.
Dedim ya! Yaþamayan nerden bilsin be Haydar.

Aþkta vuslat vardýr diyene, sakýn inanma.
Aþkýn vekili ayrýlýk, mühimi dayanma.
Aþýða düþen sürekli aþk odunda yanma.
Eyyüb gibi sabretmeyen ne bilsin be Haydar.

Sayamadým ki inan, bu kaçýncý kýyamet.
Kapýdan döndü, gönlün yaptýðý her ziyaret.
Bilmem ne zaman düþer, yükselen bu hararet.
Þimdi, kimi kime þikâyet etsin be Haydar.

Yazan: Eza - Berkefti
Sosyal Medyada Paylaşın: