Neydin SEN...!

neydin sen...

bir rüzgar mýydýn da,
þöyle bir esip geçtin...

yüreðime ebediyet arzusunun çekirdeðini býraktýn,
bedenim alev alev tutuþtu böylece...

neydin sen...

bir ýþýk demeti miydin,
bir ayna mýydýn ki
gözlerimi kaybettim içinde
ve...
þimdi ne seni ve nede kendimi görebiliyorum...

neden bir an,
pencerelerine varana deðin açtýn bana gönlünü...

neydin sen...

gökten avuçlarýma düþen bir yaðmur damlasý mýydýn
yoksa,
parlayan bir yýldýz mýydýn...

buharlaþýp kayboldun
sonu gelmez sandýðýn bir heyecan mýydýn...

neydin sen...

bir þiir miydin...

içimi doldurdun gizemli mýsralarýnla,
þimdi her mýsra,
boþluða asýlýp kaldý yapayalnýz! ...

bir masal mýydýn,
bir efsane miydin,
çaðlar ötesinden kopup gelen
yoksa,
yaðmurlarýn kulaðýma fýsýldadýðý bir naðme miydin...

neydin sen...



07.07.2004

Þ.K.
Sosyal Medyada Paylaşın: