ÖZLEM

ÖZLEM

“Kim bilir”
Belki özlemler olmasaydý
anlam kazanmayacaktý aþk
Kabuslar içinde cebelleþirken rüyalarda
Yeniden keþfedip aþka uyanacaktýn

Emin olduysan sevdiðine
Ýnandýysan
Aðýr aksak adýmlarla yürüyeceksin aþka

yanýnda yakýnýnda
Ya da çok uzak
“en büyük bilinmezlikleri keþfetmek için”
Dönüp defalarca
Tutkuyla sarýlacaksýn

Özlemek
Özlemek ateþten gömlek
Sýzlatarak yaksa da yüreðini

Varlýkla yokluk arasý flu
düþlere korlar düþüreceksin

Yanýnda olsan bile
Ya da bir ýþýk yýlý uzak
Hatta “güneþin battýðý yerde”
Öðrenirsin sevdiysen özlemin aþktaki deðerini

Birisi hüzün der
Diðeri acý
Söylemek gerekirse
Yani iþin doðrusu
Aþk özlemlerle güzeldir
Benim seni özlediðim gibi

Efkan ÖTGÜN

Sosyal Medyada Paylaşın:

Hüma Efkan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜNAYDIN SEVDİĞİM DELİ ADAMLAR SUS RİYAKAR, İKİ YÜZLÜ İNSANLAR GÜNAYDIN BABALAR GÜNÜ ŞEHLA BAKIŞLI CEYLAN DÜN DÜNDE KALDI AZİZİM. AYRILIĞIN ERTESİ GÜNÜ AH BE ÇOCUK