Sen içirdin bana aþkýn þarabýný! Eyledin gönlüme dünya ýzdýrabýný. Hiç mi düþünmezsin bu aþýðýný, Duymaz mýsýn sana iþlediðim günahý.
Hani nerede bana verdiðin sözün? Hiç mi kalmadý ben de gözün? Hatýrlamaz mýsýn bu deðil özün! Nerede senin aþkýn beni öldürdün.
Yanar gezerim, oldum bir mecnun. Ararým seni hercai; gel ne olursun Söz vermiþtin bana kaldým mahzun. Sensiz yarým kaldým, sararmýþ solgun.
Gönlüme sensiz esti hazan rüzgarý. Yokluðun da unuttum küçücük sevabý. Hasretin de, uzakta gece ve sabahý Gülüm kurudu soldu, kaybettim fermaný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.