Tuz, su, yara

.
maviyim sanarak yürüdüm onca yol
ayaklarým zehirli baldýrandý
suydu özlediðim ilkin
aklým çöl,
özendiðim daðdý
adým kendini kurtarýp karasýndan
apaçýk bir göðün yüzüne yazdý

sen oyalanýyordun, kafeslerinde tutsak zamanýn
sarý sandýklarda sýra bekliyordu
gelin kýzýn yazmasý, acýydý aðzý yaranýn
tuz; suya varana kadardý

bundan sonra senindi yol
týrmanýp düþtüðün o uçurumun koynu senin
katlayýp koyduðun gün ýþýklarý
sancýsýydýn bundan böyle bütün doðumlarýn

her acý onu çoðaltandan büyüdü
saðaltýlan ve seyreltilen bütün acýlar gibi
bazen ölmeye ne çok ihtiyacýmýz vardý
.
Sosyal Medyada Paylaşın: