DAYIM FOTOĞRAF İSTEMİŞ

BÝR FOTOÐRAF-BÝR ÞÝÝR
Öðretmenlik yýllarýmda çok sevdiðim bir hikâyeyi dersine girdiðim tüm sýnýflarda okurdum. Doktor yazar Muzaffer Hacýhasanoðlu’nun bu hikâyesi beni de öðrencilerimi de çok etkilerdi. "BÝR FOTOÐRAF CANLANIYOR" adlý bu hikâyede yazar akþam evine giderken yerde çamura bulanmýþ bir fotoðraf bulur. Bu fotoðraf kýsa bir süre önce elektrik direðinden düþüp ölen bir elektrikçinin aile fotoðrafýdýr. Yazar, fotoðraftakileri tek tek konuþturarak bir aile dramýný anlatýr. Merak edenler bu hikâyeyi internetten bulup okuyabilirler.
Ben de eski siyah beyaz fotoðraflara bakýp þiir yazmayý seviyorum. Aþaðýdaki fotoðraf en az elli beþ yýllýk, belki daha fazla. Ben de baktým ve bu dizeleri yazdým.
..................................................,.............................................
DAYIM FOTOÐRAF ÝSTEMÝÞ

Nedense
Siyah beyaz olanlarýný severim fotoðraflarýn
Hani güneþ ýþýðý tüm kirliliði gösterirken
Gündüzleri
Saklar ya ay ýþýðý geceleri
Tüm pislikleri
Ben de ay ýþýðýndaki görüntülere benzetirim
Siyah beyaz olanlarý
Duvar dibinde çekilmiþ
Gurbete gönderilecek o fotoðraflarý
Dokuz kiþiyiz ak kaðýt üstünde
Dede, ebe, ana ve de
Biz torunlar
Altmýþlý yýllarýn baþýnda dayým askerde
Mektup gönderir
Der ki
Ucu pullu mektubunda
“Bir resminizi gönderin
Özledim köyümü, sizleri
Oturur bakarým
Talimden sonraki her tüfek çatýmýnda”
Kýrýlýr mý hiç “bir oðlan”ýn isteði
Topladý dedem bizleri
Ýlicekli Debrah
O þakacý, esprili adam
Fotoðraf makinesi elinde
Elma, üzüm sattýðý eþek arabasý yedeðinde
Dilinde de hiç bitmeyen þakalarý
Köye geldiðinde
Çektirdik bu fotoðrafý duvar dibinde
Nazik yenge yok bu fotoðrafta
Bu fotoðraf kocasýna gönderilecek
Ayýp olur
Durulur mu kocaya gönderilecek fotoðraf için
Kayýnbabanýn yanýnda
………………
Dedem, sekiz köþe þapkasý, çiçek bozuðu gözleri
Ve de az gülen yüzüyle
Nasýlsa
Yanýna almýþ
Hiç adýný söylemeden çaðýrdýðý ebemi
Onu anlattým daha önce
Þimdi sýra diðerlerinde
Ebem, yani ninem, anamýn anasý
Sessiz sakin kadýnlarýn en hasý
Tatillerde köye geldiðimde
“Hoþ geldin kurbaným!” sözü dilinde
Elinde de çok sevdiðimi bildiði yoðurtla dolu
Kalaylanmýþ bakýr tasý
Adý Ümüþ, kendi gümüþ; ama hiç gün görmemiþ
Sýrtýnda kadife ceketi
Altýnda üç eteði
Baþýnda bürgüsü, sarýðý, kucaðýnda torunu
Onca yýllýk ömrü
Kasabayý, kenti görmeden yaþadý
Ne yakýnlarý ne de konu komþusuyla hiç olmadý
Sorunu

Bakýnca tam solunda fotoðrafýn
Ýnce, zayýf, uzun bir kadýn
Benim anam
Hani þu bir çok yazýmda anlattýðým
Mektuplar yazdýðým
Kocasý memur; ama kendisi tam bir köy kadýný
Baþýnda siyah bürgüsü, kolunda kolcaðý
Hep açýk çocuklarýna kucaðý
Bir eli ev iþlerinde hamurda
Bir eli tarlada, ahýrda
Poz veriyor askerdeki
Biricik kardaþýna
Fotoðrafýn en baþýnda
Aðabeyim
Ak gömleðin yakasýný çýkarmýþ ceketinin üstüne
Yakýþýklý mý yakýþýklý
O zaman öðretmen okulunda
Þimdi saðlýk dileklerimizi yolluyoruz
Kendisi Antalya’da
Yetmiþ beþ yaþýnda

En önde, ortada teyze oðlu Nafiz
Koca bir yýrtýk pantolonunda
Bu fotoðrafý görmüþ geçenlerde
“Benim yýrtýk pantolon þimdi moda oldu gençler arasýnda”
Diye yazmýþ
O da þimdi mutlu, rahat
Torunlarla uðraþýyor Ýstanbul’da

Kim mi o tozdan topraktan beyaz entarileri siyaha dönüþmüþ
Çocuklar
Benim kýz kardeþlerim
Þimdi yaþlarý altmýþ civarýnda
Yanlarýnda boylarýnca torunlar
Okumak mý vardý o zaman kýzlara köy yerinde
Çoluk çocuða karýþýp
Ev hanýmý oldular

Ben mi
Beni mi sordunuz
En arkadayým
Dedemle ebemin arasýnda
Ýþliðimin üstünde kocaman kafa
Þimdi altmýþ beþ yaþýnda
Yaþadýklarýný anlatan, fotoðraflara þiirler yazan
Bir emekli
Selam olsun eþe dosta
...............................................

Sosyal Medyada Paylaşın: