GECENİN SAATLERİ

Aklým firarda saat yine on iki.
Bu, sürgünümün ne sonu ne de ilki.
Yeter artýk! Sevme desem de boþuna.
Gönül aþk hususunda ayný bir tilki.

Gece yeni baþlýyor iþte saat bir.
Sever diye deniyorum ikide bir.
Sonu felah umuduyla yürürken ben.
Fark ettim düþtüðüm her çukur bir kabir.

Yoksun, önemsiz saat ha iki ha üç.
Sigara ve derdin elimde ki tek güç.
Bir caným kaldý onu da al istersen.
O da bana ait deðil, zaten ödünç.

Sabah oldu saat dört ve iþte ezan.
Gönlüm hasretinle kaynayan bir kazan.
Þaþýrma uyumadým, þükür senleyim.
Mürekkep deðil, kanýmdýr bu kez yazan.

Güneþ doðdu saat beþ ve artýk gece.
Sensiz bir günü aydýnlatýr mý sence.
Bana müstahak! Bilmem neyime sevmek.
“Ölmek hak, aþk sað olsun” budur netice.

Yazan: Eza - Berkefti
Sosyal Medyada Paylaşın: