İçimin Güler Yüzü...MERHABA..

kapým kapalý,

oda karanlýk

gözümü karanlýða alýþtýran bir tek

kýrmýzý ampul var prizde

bilirsin karanlýktan pek rahatsýz olurum

artýk olamýyorum...

yanýmda blacky var yataðýn üstünde

beni tedirgin olmaktan kurtaran o mu diye düþünüyorum

ama deðil,

gitmiyor...

elimi uzatsam tutabilir miyim

belki içimi yeniden ýsýtabilir mi o ýþýk derken,

uzaklaþýyor büsbütün...

neden korkuyor benden

onu inciltmek istemiyorum ki...

bilse ona ne kadar muhtaç olduðumu...

elimi geri çekiyorum, gitmesin...

çok karanlýk...

duruyor,

keþke biraz daha yaklaþsa,

ne olduðunu görebilsem...

derken...evet galiba,

biraz daha...biraz daha...

tahmin etmeliydim

yine sen geldin demi

içimin güler yüzü

MERHABA...
Sosyal Medyada Paylaşın: