Özlediðim rehavet yazda da deðilmiþ meðer Kýþ diye üzülürken ben, birden bire geldi bahar, Ardýndan uçsuz bucaksýz yaz, Sarý baþak buðday tarlalarý, Güneþin kavurduðu tenim, Ayný buhranýn içinde sýkýþýp kalmýþ bedenim. Bir umudum sonbaharda, Meþhur hüznün mevsimi, Sarabilir mi yaralarýmý, Merhem olabilir mi onlara?
Hâlbuki geçmiþte kalan kaçýncý kýþ, Maziye gömülen kaçýncý bahar Ve yaþanan kaçýncý yaz? Sonbahara baðlanan kaçýncý umut filizi, Umutsuz olmuyor ya iþte, Belki de ondan bu bekleme hali.
Bitip tükenmez bir özleme hali, Bir türlü alýþýlamayan, Neyi özlediðini bile bilmeden, Tam da mutlu olduðunu zannederken, Tam da kazandým diye haykýrmaya hazýrlanýrken, Kaçýncý hüzün, kaçýncý yenilgidir yaþanan? Hayat dedikleri bu mu yoksa Koþup koþup ulaþamamak mý sonsuzluða?
Soru iþaretleri birer çengel ruhumda, Takýlýp çekmekteler etimi ve tenimi, Kaçýncý kan revan içinde kalmýþlýðým bu? Kaçýncý kaçamayýþým acýdan? Usandým ama uslanmadým yaþamaktan.
MESUT ÇÝFTCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut.çiftci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.