Þuh kadýn
Ak bir ölüm gibi dirildi
Göðüslerinden soydu geceyi
Kulpundan tuttuðu gölgesini yudu
Hevesi kurumamýþ macerasýndan dönüyordu aklý
Yolluðunu bu yüzden tazeledi dudaklarýnda
Kundaklý sözlerini uladý birbirine
Ömrü yeterse kýna yakacaktý ellerine
Ve göðün mazgallarýndan tutacaktý
Adam
Sýfatýný kazandýðý aþký
Yoklattý damarlarýndaki kana
Kuytuluk yerlerini ýþýttý gözlerinin
Gülüyordu
Köz renginde sustu bakýþlarý
Ah cýz etmiþti içi
Bir ýrmak gibi akmak adýna
Ýmrendi seviþmesini
Günah sus payýný almýþtý yine
Gümrahlaþan ellerinde okþanýrken kadýný
Hayat cedelini kuþanmýþ bu mevsimde
Namaðlup siperlerin arkasýnda yaþanýyordu
Ve hiçbir kaygýsý olmaksýzýn
Doruklarýnda olgunlaþýyordu aþký