AŞK ÖZGÜR ARTIK
AÞK ÖZGÜR ARTIK Ey sevgili
Ne kadar mutluyuz düþündün mü hiç
Canda can çekiþmekte aþk
Tahmini tasavvursuz ayrýlýklarýn
Suçlusu
Sen ve ben
Çýrpýnýr durur göðüs kafesimizde yüreklerimiz
Ýçi boþaltýlmýþ bir duba gibi bedenlerimiz
Medcezirlerin beþiðinde
Ninnilerle
Masallarla avunuruz
Nafile sevgili
Nafile sarsýntýlarla yaþama tutunuþumuz
Hicrana kurbanlar vermekte
Zulme boyun eðmektedir insanlýðýmýz
Yavaþ yavaþ tükenmektedir umutlarýmýz
Ey gözünde nefreti büyüten yüreklerimiz
Hangi kin alýr sevginin yerini
Hangi umudun yerini umutsuzluk
Gözlerimiz kör
Kulaklarýmýz saðýr
Yorgun düþmedi mi nefrete attýðýnýz kulaçlarýnýz
Oysa gökyüzünden biri size baðýrýr
Avazý çýktýðýnca
Boðazý yýrtýlarak
Henüz ay’madýnýz mý
Býkmadýnýz mý bu vahþetten
Ey sureti insan görünümündeki caniler
Bilinmektedir beyninizden geçenler
Bir anne hýçkýrarak yutmakta kara dikenleri
Ve çýkartmaya çalýþmaktadýr
Dudaðýný kanatarak umuda maviyi
Ey dindar bildiðimiz insanlar
Bilmez misiniz kainatýn nasýl yaratýldýðýný
Tövbelere ne güzel kapýlar açýldýðýný
Aþka giden yol uzun ve sarp
Siz zirveye ulaþtýðýnýzda
Dönüp te köhnemiþ dünyaya bir bakýn
Yaþanýrkan onca zulüm
Yazýk size
Cennet diye yarattýðým bu kainatta
Duyarsýzca sessiz kaldýnýz
Ey savaþ çýðýrtkanlýðý yapanlar
Ey birinin ölümünü mübah
Diðerinin ölümünü günah sayanlar
Duydunuz mu hiç bir bebeðin iniltisini
Bir annenin yüreðindeki acýyý
Dalga dalga depremlerle dövüldüðünü
Yutkunarak içine defnettiði sessizliði
Ey “bana dokunmayan yýlan”
Tuzum kuru ollsa bile içime akýt zehrini
Ey kulaklarýmda uðuldayan rüzgar
Ey zemheri ayazlarý
Yok olup gitmekte insanlýk
Sevginin yerini nefretler almakta
Varýn siz de dualar edin
Lal olsun dilim
Susarsam bir bebek ölümüne
Bir annenin sessiz çýðlýklarýna
Yalvarýrým düþsün sesime jilet yarasý gibi
Haykýracaðým son nefesime kadar
Kýlacaðým sesimde özgür
Sevgiyi ve aþký özgür artýk
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.