SUSKUNLUK SARMALI

Çok þey bildiðimi sanýyorlar, öyle görünüyormuþum.
Çok bildiðimden deðil ki suskunluðum,
Kendimi bildiðimden.
Bildiðim,
Olasýlýklarý yüksek çoklu denklem,
Çýkýþý bulunmayan bir labirent,
Anahtarý içimde saklý bir kilitli kapý.
Bildiðim,
Henüz doðurmadýðým sýr’dan bir hayat.
Aslýnda tek bir itiraf bildiðim.

Ýçimdeki denklemi çözebilmek için,
Kafa yorup, tahminlerde bulunuyorlar.
Sonuçlarýný dillendiriyorlar.
Çoðu kez hayatýmý katledip yeniden hayat veriyorlar...
Tanrýcýlýk oyunu olsun mu bunun adý?
Yerlere düþmüþ, çiðnenmiþ kelimelerin kocaman harflerle yazýldýðý.
Yeni kimlikler tutuþturuyorlar hayatýma.
Öyle ki,
Ýnsan olduðumu unutturuyorlar.

Peki,
Nedendir bu arayýþ?
Daha kaç kez kuracaðým dilimdeki bu yorgun cümleyi;
Çok bildiðimden deðil ki suskunluðum,
Kendimi bildiðimden.

Sonsuza dek sürecekmiþçesine bir soluklanýþ,
Üþütmeyen bir rüzgar,
Dürüstçe varoluþa her þeyi göze almak...
Zamaný geldiðinde,
Hayat insan olduðumu hatýrlatacak...

HÜSEYÝN GÖKMEN
01:52
Sosyal Medyada Paylaşın: