Öylesine Bir Hikaye

Deniz kýyýsýndaki taþlarýn üzerine yayýlmýþ,
Arkada baðladýðý kollarý baþýnýn altýnda yastýk.
Kýrlaþmýþ saçý sakalý birbirine karýþmýþ,
Gözleri kan çanaðý.
Yanýnda boþalmýþ birkaç bira þiþesi

Sadece biraz yalnýz kalma ihtiyacý ile gelmiþtim buraya.
Niyetim yoktu muhatap olmaya.
Kodesten yeni çýkmýþ, yýllardýr içerideymiþ.
Önce, "Mahkum" diye diye adýný bile unuttururlar insana" dedi.
Ardýndan, "Deðiþmeyen bir þu deniz kalmýþ, bir de gökyüzü."

Konuþmak istemediðimi anlamýþ olacak,
"Hayatý boyunca herkesin giydiði bir hüküm vardýr." dedi.
Anlamadan baktým yüzüne.
O bakýþlarýný gökyüzüne dikmiþti.
"Hayattan bir nefes olsun nasiplendiysen mahkumsundur." dedi
Benim karþýlaþtýðým tek mahkum oydu oysa.
"Rüzgarý hissediyorsan özgürlük yakýnýndadýr." dedi mahkum.

Yýllar sonra,
Mavi bir balonu nefesimle doldurdum,
Gökyüzüne ulaþacaðýný sandým.
Balonum tel örgülere takýldý.
Yýrtýldý.
Nereye düþtü bilmiyorum.
Duvarý aþmýþtý hiç olmazsa.

Hüseyin Gökmen
Sosyal Medyada Paylaşın: