Sustum... Yýllarca sustum... Koca bir kenti susturdu ihanetin Bana bir daha kendimden sonra kimseye güvenmemem gerektiðini hatýrlattýn Kalemim konuþmasýn diye i mgelerden, þiirlerden kaçtým ben Ama mutluluðunuzdan kaçamadým Hani þu temelini benim acýlarýmdan inþa ettiðiniz mutluluk...(Allah sabredenlerle beraberdir)
Sýk sýk hatýrladýðým bir baþka þey Onu sevdiðin... Ben bunu her gün o kýzdan bile çok hatýrladým Yýllarca bu ihanetin bedelini ödemeni bekledim Aþký yasakladým kendime neler ettim Siz sahte aþklar peydahlarken Ben kendimi sýk sýk sizi düþünürken yakaladým(Aciz hissediyorum)
Ben varken ona aþýk olan sendin(belki ilk baþta heves) Beni bile bile bu oyuna giren de küçük sevgilin(ikiniz de tehlikelisiniz birbirinize güvenmeyin) Beni aþka (sana ve senden sonrakilere küstüren) de sizdiniz. Aþk’a küsmek hayata küsmek gibi bir þey, Dilerim ki hayat size küssün... (Kimse yaþattýðýný yaþamadan ölmez!)
KÜBRA ER Yýllar sonra þiire dönen þiir aþýðý
Sosyal Medyada Paylaşın:
kübra er Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.