YARIM KALAN AŞK

Siz hiç sizi aramayacak bir numaraya baktýnýz mý saatlerce?
Ondan mesaj gelmesini dilediniz mi bütün gece?
Baþka birinden geldiðinde kýzýp, küfredip, sinirlendiniz mi?
Hatta belli bir dilde, belli bir temasý bile olmayan boþ bir mesaj bekleniz mi?
(umutlar)

Bekledim...
Ondan da deðil onu si mgeleyen on bir haneli rakamdan
Onun haricinde herkesin mesaj atýþýný gözümde yaþlarla izledim
Ama hiçbir zaman silemedim numarasýný arar diye
(’umut’lar yerini ’belki’lere býraktý)

Hiç kapatmadým telefonumu olur da ulaþamaz diye
Ve hiç çýkmadým kapsama alaný dýþýna
Ve ezberimde olduðu halde hiç arayamadým seni
Hep mi meþguldü kalbin
Aradýðýnda sana dönmek için bir kaç kuruþ býraktým telefonumda ;
Ama þimdi eksilerde !...
(’belki’ler yerini ’neyse’lere)

Bu kentin bilmediðim hangi sokaðýna girsem hep o geçtiðimiz yola çýkýyorum inan
Sonra diyorum bir günde ne çok þey yaþamýþýz
Ve bir günde seni kaybediþim geliyor sonra aklýma
Aklýmý kaçýracak gibi oluyorum inan
Sonra diyorum kesin bu kentin bir sokaðýnda beni bekliyor yine
Unutuyorum bir an aramýzda kilometreler olduðunu
Seni bekletmemek için hýzlanýyor adýmlarým
Delicesine koþuyorum geliyorum o sokak bomboþ
Belediyenin onardýðý o yolu tekrar bozasým geliyor
Ortak arkadaþLarý öldrürüyorum tek tek
Ve sonra kendimi asýyorum ben betimlemelerimin boþluðuna
Ama hiç ölemiyorum
O günden beri ben sen soluyorum
Affet beni
Seni böyle karþýlýksýz sevmekten baþka hiçbir iþe yaramýyorum!...
(ve ’neyse’ler zamanla hesap soran ’keþke’lere...)



KÜBRA ER
9 EYLÜL 2011 CUMA...
Sosyal Medyada Paylaşın: