BÜYÜDÜM ANNE!...

Büyümedin diyordun ya büyüdüm ben anne
Hayatýn yollarýnýn geçit vermez kývrýmlarýndayým
Yalýn ayak cam kýrýklarýnýn üzerinden geçiyorum þimdi
Kimliksiz mevsimlerin esaretini yaþýyorum
Ben ne zaman güz oldum anne?
Sanký tüm dünya duvarlarýn ardýndaymýþ gibi yalnýzým
Büyümedin diyordun ya büyüdüm anne
Ömrümün yüreðime kefaletini bile ödettim
Ben bu savaþ meydanýnýn ne kazanabileni ne kaybedebileniydim
Hep zor cümleleri söylemek bana düþtü
Hiç hayra yoramadým düþlerimi
Yangýndan yangýna koþtum
Büyümedin diyordun ya büyüdüm ben anne
Artýk hiçbir þey acýtmýyor canýmý
En çok ölüm yakýþtý bana
Ýçimdeki çocuðu öldüren zalim cellatlarýn zamaný þimdi
Büyümedin diyordun ya büyüdüm ben anne
Söndürüyorum artýk gecelerime yaktýðýn ýþýklarý
Korkmuyorum karanlýktan...
Hayat istediði kadar en hüzünlü mevsimini ;
En kitapsýz aþklarý yaþatsýn bana
Ben yine de karanlýk sokaklara günaydýnsýz sabahlara ,
Tutunur umutlara kalkarým
Büyüdüm ben ANNE!..
Sosyal Medyada Paylaşın: