Susarsam kalem küser, hakikat yara alýr...
Susarsam sözler eksik, þiirler yarým kalýr...
Susarsam mazlum mahzûn, zâlim mesrûrdur, kesin
Vatanýma düþmansa hasmýyýmdýr herkesin!
Yurdumu kuþatmýþken dört bir cenahtan "hayýn"
Ses vermezse bu kalem, öldüðümü anlayýn...
***
Sen, bu Vatan uðruna canýndan geçen yiðit!
Sen, onurum, gururum; Sen Ey Þanlý Mücahit!
Kim bilir kaç kahpeyi koynunda saklarken sis
Sen, Ey çakal inine korkusuz dalan Polis!
Hayaller vurgun yemiþ, ederken bir bir sükût!
Sen, Ey ye’si kahreden, çiçek açan son umut!
Sarýlmýþ gidiyorken kefenine sen yine
Saldýran var içerden; ihmâle mi geldin ne?
Gam çekmezdi þu gönlüm "biz"den olsa birisi
Bu düpedüz alçaklýk; "ihânet bildirisi"
Hatayý ikrâr ile nedâmet varken tez el
Yediði halttan memnun, sýrýtýyor müptezel.
Kimi Prof’muþ, sözde, kimi sanatçý, artist
Bir de üç-beþ deistle, beþ-on marksist, ateist.
Yere batsýn titriniz, hem varsa, payeniz de
Tanýdýk hâinleri, öðrendik sayenizde.
Çiçekten öz toplarken elin eþþek arýsý
Çec nedir bilmez bizde "AYDIN"ýn soytarýsý
Yýrtýlmýþ ar libasý, akledip yama etmez
Bilmez ki "insan"lýða bir tek diploma yetmez.
Yapýnýzýn gereði; vallahi demem " durun! "
Kýzmaya deðmezsiniz; duyun, bilin, kudurun!
Henüz daha yerdeyken, minik bedenler, cansýz!
Katile sözün yok mu, ey edepsiz, vicdansýz?
Kimdir mayýn döþeyen, her yeri yakýp yýkan?
Kimler hendekler kazýp, huzura kurþun sýkan?
Cânice saldýran kim; zevk duyarak, hedefsiz
Güvenlik güçleri mi? Söylesene þerefsiz!
Vukuatla doluyken katillerin defteri
Katil "devlet", öyle mi? Hadi ordan müfteri!
Meçhul deðil bize, kim, teröre sýrt yaslayan
Hata yapar, Yurdumu, Irak’la kýyaslayan!
Ey sabýrla sýnanan, çileli kavm-i Necip!
Doðrul artýk yerinden, ayaklan, durma garip!
Silkelen ki bileyim hangi kanaattesin
Silkelen ki bileyim; ölmedin, hayattasýn
Gördün ya düþmanýný, týyneti-evsâfýný
Belli etme vaktidir, millet için, safýný.
"Elimden ne gelir ki? " deme, uzat elini
Birlikte kýracaðýz bu terörün belini.
Biz ki Kürd’ü Türk’üyle bir elde týrnak-etiz
Biz ki, Çanakkale’de, destan yazmýþ milletiz.
Yine tarih yazarýz; birlikte, ayný ruhla
Yine baþa çýkarýz her (m)illet, her güruhla
Varsýn Vatana-düþman namerde-maþa olsun
Varsýn kalemler hoyrat, gayretler boþa olsun
Madem ki mâmül böyle, bozuk eldeki ürün
Feyz alarak Akif’ten, her fýrsatta tükürün!
Önem kesbetti sayýp, bakýp küsuratlara
Tükürün, kaþý çatýk, karanlýk suratlara!
Tükürün Türk’e hasým, milletinden geriye!
Tükürün, Türk’e tuzak alçakça bildiriye!
Tükürün, ecdadýyla, ahdini yýrtanlara
Tükürün, "Aydýn"lýðý titriyle tartanlara
Tükürün milletine tepeden bakanlara
Tükürün kaleminden leke býrakanlara...
Ki, görsün, salya saçan, tasmasýz arsýz, ipsiz
Ne emânet bu Bayrak, ne bu Vatan sahipsiz!
Siz, Ey karlý daðlarýn korku bilmez erleri!
Siz, Ey Necip Milletin en mümtaz neferleri!
Sütü bozuk soysuzlar varsýn kursun hergün dar
Emîn olun bu millet size sonsuz minnettâr.
"Âsým’ýn nesli" deyip düþ kurarken her gece
Silopi’den ses geldi; haykýrdý Cizre, Lice
Gün oldu kýrk cengâver bir sürüye yettiniz
Türk’e kefen biçene dünyayý dar ettiniz
Nusaybin’de, Eruh’ta, Sur’da hep sizi gördüm
Her kýrýlan fidanda þehâdet izi gördüm.
Lâkin, tuzak çok sinsi, piyon çoksa leþ bitmez
Burasý Ortadoðu! Burada kalleþ bitmez.
Sabrettik bugüne dek, istedik ki kan dursun
Ýllâ savaþ diyene, ne diyelim; buyursun!
Hayâli dahi abes; hasmýma haram zafer
Düþmeden en son kal’a, can vermeden son nefer.
Mecit AKTÜRK
16.01.2016