Arkadaþ... Sýzlýyor içim ! Birde üþüyor. Aslýnda þu koca dünya , Bir nokta bile deðil yaratanýn gözünde. Yansýn bu dünya. Ve de bu bir isyan deðil feryat. Kýyak bir gülüþüm kalmýþtý... O da þimdilerde berbat. Ve bu kabuslar neden kafamda nöbette. Düþlerim kan aðlýyor be. Bir de her geçen gün gözlerim soluyor. Yaram da yok , ama içim sýzlýyor arkadaþ. Dayanamýyorum zulmün seyrine. Adaleti cellat’a verme arkadaþ. Ýçim üþüyor ! Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.