ZOR

Ardý ardýna sigara içmek deðil de;
Ardý ardýna terk edilmek...

Zor...

Nasýl kolay olabilir ki...
Bindiðin her dalýn çürümesi,
Kurduðun her hayalin senin üzerine yýkýlmasý,
Sürdüðün her merhemin daha derin yaralar açmasý...
Nasýl kolay olabilir ki...

"Ölüme davetiye çýkarmak" diye bir söz vardýr:
Þimdi daha iyi anlýyorum...
Daha iyi de özetlenemezdi zaten,
Çektiðim her nefeste Azrail’le dostluðum daha bir perçinleþiyor...

Ayrýlýk, ölümle yarýþýr oldu beden dediðim bu arenada...
Hem de bir türlü bitip tükenmez bir muharebeyle...
Yenik mi? Yine bu biçare gönül...

Bir olmuþa, bir de ölmüþe çare yoktur ya hani.
Aynen öyle, çaresi yok yaþadýðým bu ahvalin...

Özetle:
Gönül saati yine "Ölüme Beþ kala" ve
Ukte gibi gönlümün en derin yerinde HALA...

Okumaksa okudum…
Aþka dair tüm dersleri de,
Bir yazmayla deðiþtiremedim,
Beni sensiz býrakan bu kaderi…

Yaþamaksa yaþadým yalnýzlýðý…
Hem de en uç noktasýna kadar.
Ama yalnýz býrakamadým bir aralýk,
Seninle nefes alýp-veren bu bedeni…

Sabretmekse sabrettim hasretine…
Ama bir türlü sýlaya dönemedi,
Gurbet yolcusu gönlüm…

VE!!!

Ölmekse öldüm uðrunda…
Bu sebepsiz gidiþ nereye diye,
Hiç sormadan, sorgulamadan…

Teslim oldum sensizlik celladýna.
Boynumu kýl eyledim.

Sensiz yaþayamadým ama!
Senle birlikte ÖLDÜM…

Yazan: Eza - Berkefti

Sosyal Medyada Paylaşın: