SAAT 16’YA GELMEYECEĞİM

Seni okudum,
Bir kitaptan akýp giden yazýlar arasýnda,
Issýz kalbime vuran rüzgârlar gibiydin,
Gittikçe batan bir güneþ gibi kayboluyordum sende,
Hani yaðmurlu mevsimler vardýr ya,
Hani sokaklar ýslak ýslak olur,
Arabalar sýrýlsýklam,
Aðaçlar buðulu gölgeler gibi kalýr ya,
Ýþte oralarda sustuðum zamanlar olacak…
Saat 16’ya düþen sensizlikler uyuyacak yüzümde,
Kül renginde dökülen yalnýzlýklar acýyacak canýmda,
Çocuk gibi duvara yaslayacaðým yanaðýmý,
Bulutlara kaçýp giderken,
Hep seni özleyeceðim gökyüzü karardýðýnda…
Dokunduðum yerlere hüzünler titreyecek,
Ve kalbim kuruyacak,
Ruhum solacak!..
Geride hiçbir þey kalmayacak,
Hiçbir þey kalbime sýðmayacak,
Al, bu þiir de senin olsun,
Oku,
Sonra da at gitsin!
Ben olmayacaðým belki de,
Belki de saat 16’ya gelmeyeceðim bir daha,
Bak! Ýþte bu kitap da bitti,
Seni bitirdim,
Akþam, gündüze yaklaþmadan,
Sen bende kalmadan!...

26.05.2006/SARAY
Saat:23.09
B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: