Seni düþündüm inceden bir kapý aralýðýnda, Bir adým bahçe tarafýnda, Ellerim aðzýmda donuyor, Yapraklarýna rüzgar konmuþ þehrimin, Soðuktu, Belki ýslaktým, Belki aðlýyordum, Yalnýzdým, Ama hep sana kalýyordum bu vakitlerde, Ne zaman adýna deðse dilim, Akþam yüzümde çoðalýyordu hep, Karanlýk oluyordum, Konuþamýyordum, Sensizlik geçmiyordu içimden, Sensizlik buruþturup atýyordu beni, Gözlerimin durduðu yerlerde oturuyordum bazen, Bazen dalgýn, Bazen özgür! Hani var ya hep aklýmdan geçen, Hani bu þehirde hiç kalmasam diyorum, Ve yahut sen bu þehirde olmasan, Ya da ben, Ýnceden, Toplayýp gitsem bu þehri, Olmuyor iþte böyle, Ben seni hep gittiðinde çok sevmiþim...
Þiir-B.Biricik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Biricik (BBiricik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.