Herkes kendi yüküyle kalýr
arasýnda zamanla tozlarýn
sevabýyla günahý koynunda
vebali kendi boynunadýr.
Nesneler de öyledir
yýda bir milimetre
yerden yükselir toprak,
kaldýr hele bir taþý
ne var ne yok bir bak;
altýnda sizli bizli
kanlý bir tarih gizli!
Ölmeden daha
derin acýlara gömüldüm
cesetler gördüm püri pak
çocuk cesetleri
aç, susuz, çýrýlçýplak
hepsini büründüm
rezaletiyle insanlýðýmýn
ayak altýnda yerde
tekmelendim süründüm!
Kimi öksüz kimi yetim
çaresiz nice canlar
analar babalar bacýlar
yüreðini bombalarca parçalar;
bu mudur Ademiyetim?!
Baþýna tek kurþun sýkýlmýþ
adam suçsuz günahsýz
olduðu yere aniden yýkýlmýþ
evi yaðmalanýp yakýlmýþ!
Kim bu cehennemin sahibi
ey zebani kýlýklý adam
önce hesabýný ver ihanetin
sonra aç kapýsýný cennetin
yoksa ne hükmü var
yaptýðýn bunca ibadetin?!?
Sakýn kaçmaya kalkma
kaçsan nere kaçarsýn
yediðinden dolayý mecburi durur
ya osurur ya sýçarsýn!
En büyük benim desen
yönetsen ülkeyi tek baþýna
yiyip içip aksýrýp týksýrsan
sýçsan osursan
utanýp arlanmadan
kalkýp gezelesen arada bir
’’aba da bir
çuha da bir giyene,
güzel de bir
çirkin de bir sevene!’’
...
Dayanamadý düþtü
hüzün yaðdý gökten
eridi çürüdü yaprak;
...
altýn klozete de otursan
son durak kara toprak!
Þaban AKTAÞ
14.01.2016- 00.06