Beþ yýl kaldým Ankara’da
Otuzbeþ yýl geçti aradan
Tam bir ömrün yarýsý kadar
Gece okudum, gündüz çalýþtým.
Yüksekokul yýllarý
Buzlu yollarda kaymaya
Kömür kokusuna
Lâpa lâpa yaðan kara
Ölüm korkusuna ve kavgaya
Alýþtýrdý beni Ankara!..
Yenimahalle, 6.Durak
Demetevler, 4. Cadde
Ve Küçükesat’ta
Kennedy Caddesi’nde oturdum.
Sabah erkenden, evden iþe
Yenimahalle’den Siteler
Ýþten okula; Beþevler
Okuldan eve gelmek zor durum
Baþlýbaþýna bir telaþtý;
Kavgalar, gruplaþmalar
Sokakta, otobüste vurup kaçmalar
Anarþi sokak sokak
Kol geziyordu o zamanlar
Üstümüze yaðan ya kurþun ya taþtý;
Karþýt gruplardan
Azýlý militanlar bana az mý sataþtý;
Bugün hâlâ yaþýyorum çok þükür
Ýnanýn bu çok büyük bir þans
Ýnanýlmaz bir tesadüftür;
Kaçýmýz öldü, kaçýmýz kaldý
Yürekleri ateþ aldý!..
Üniversite þeh’ri
Baþkent’te olmak kolay deðil
Ciddi ciddi çatýþýrdýk
Siperlenir, yerlere yatýþýrdýk
Þimdi yaþananlar
Yaþadýklarýmýza kýyasla olay deðil!
Fakat yine de Ankara uygardýr
Metro’da otobüste, duraklarda
Araçlara iniþ biniþte
Giþede alýþveriþte
Ýnsana insanca sevgi, saygý vardýr...
Boþ zamaným olursa
Gençlik Parký’na giderdim
Atýþ talimi yapmayý
Hedefleri peþpeþe patlatýp
Yere indirmeyi çok severdim;
Aðzý açýk kalýrdý gençlerin
Soyadý Niþancý olur da
Attýðýný vuramaz olur mu kiþi;
Dedemden öðrendim ben bu iþi!
Ne güzeldir Kuðulu Park
Oturup bir kanepeye
Dakikalarca seyrine bakmak;
Her yer sakin olmaz Ankara’da
Çarþý pazar týklým týklým
Ýþ hanlarý, Kýzýlay Meydaný
Ulus, Opera; bir aþaðý bir yukarý
Gelip giden insanlar
Bakanlýklar, Konsolosluklar, Çankaya
Her türlü lisan var!
Büyük önder Anýttepe’de
Anýtkabir’de yatýyor
Ankara’nýn kâlbi orada atýyor
Atýyla Atatürk Ulus meydanýnda
Ulusuyla þaha kalkýyor;
Orada ilk meclis binasý
Orada temellendi devrimler,
Çaðdaþ Cumhuriyet
Demokrasinin en hasý;
Atatürk, ulusumuzun ve dünyanýn
Gelmiþ geçmiþ
En büyük devrimci dehasý!..
Ankara deyince
Bir de sarý saçlý bir kýz gelir aklýma
Harbiden tutulmuþtum ona
Ayrýlýk ne kelime
Ama bir yakýný taþ koydu tekerime
Kýsmet olmadý bana,
Aklýma geldikçe burkulur içim
Hâlâ ’Zeyno Türküsü’ çalar
Aðlarým yana yana!
Karaman’ýn sarýsýydýn
Sen kâlbimin yarýsýydýn
Seni nasýl unuturum
Gözümün ilk aðrýsýydýn
Sana gönül kapým açtým
Uçup gittin sarý saçlým
Çöl ovaya darý saçtým
Saçý püskül sarýsýydýn
Ayrýlýktan ne mi çýkar
Od düþtüðü yeri yakar
Kâlp erir mum gibi akar
Gönlümün bal arýsýydýn
Yarým kalan bir sevdayla
Koptu kâlbimde vaveyla
Vakitsiz bir elvedayla
Onulmaz kâlp yarasýydýn
Aktaþ dokun haydi tele
Sevdayla karýþsýn yele
Selâm Zeyno sarý güle
Bahtý kara birisiydin
Ankara, Ankara; gelip geçti zor yýllar
Düþünme artýk kara kara
Yeþerdi ’Bozkýrdaki Çekirdek’
Bak Cumhuriyete, o büyük çýnara;
Hitit Güneþi ile çaðdaþ medeniyet
Kadim millet boy verecek sonsuza dek!..
Þaban AKTAÞ
12.01.2016 - 00.11