gamzeliler ve martılar

bir uçurumun baþýnda duran
ahlat aðaçlarý gibi orta yerimden çatlasam
gökyüzüne doðru gözlerinin
sen ey göðüs kafesimin esmer güncesi

su buharlarýndan sevinçlerle
camlara yazýp dursan bu adamýn adýný
yine de ben öleceðim günden
bir adým geriye atmam

küf kokuyordu bu gün yaðmur
içime içime çektim seni öyle derin
tozu çamura dönüþtüren iklim
tabutuma çiviyi çakan adamlar için

gözlerimi tavana dikip susuyorum niçin
önüm arkam saðým solum kimse kim
sen ki beni gamzelerinde unutan martý
ben kalabalýk ve yalnýz bir þehir

kalmamýþ zamanlarda tükenmiþ hayaller düþü
uykusunda bile yakalar insaný
yaþamaktan kaçtýðý ölü kýrlangýçlarýn gözleri
sen bana bakmayacaksýn aslýnda

bakarsan yeniden gelmiþ çalmýþ sanýrsýn kapýný
pamuk prenses ve yedi cücelerin çirkin cadýsý
oysa ben bir kazada kaybettiðim babamýn
elleriymiþ gibi uzak seviyorum seni

sormaktan korkuyorum bu gün nerelerdeydin
üþüdün mü acýktýn mý aðladýn mý
eksildin mi yine benden habersiz çoðaldýn mý
korkuyorum martýlarla adýn çýkmýþ çünkü


Sosyal Medyada Paylaşın: