hüzünsel doğaçlamaların paranoyak replikleri gibi dil ucundaki bütün cümleler çizgili bir sayfanın çizgiyi aşmış yalnızları Q W den biri benim ah şehir tek düğmeyle kapatmaya çalıştığın iri göğüslerinden taşan yalnızlık değilde nedir
uykusuzluğuma alet ettiğin sahte kimlikli düşlerden ele geçirilemeyen kabuslardan gelen gozlerimden tanı beni kan çanağı bakma mat aynasına pıhtılanmış ruhumun ben ağlarken beslenmiş bütün martılar ben ben olmadan bitmiş hayat kalan yanım öpülesi bir kara deliğin cellatlığına soyunmuş hala yere basan ayaklarıyla
sen kadar yalnız sen kadar paranoid girmeli koynuna çiğ bir yalnızlıkla hala bir nem varsa dallarında romantik bir kaybedişin ardından başlamak içindir hayata omuz dik göğüs dışarı cezbettin önce beni bütün aşıklar gibi sonra bıraktın kendi koynuma şehir bu aldatmak değilde nedir?
o gitti sende bittin şehir!
Şiar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Songul Eski Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.