DUAYI BİLİR

DUAYI BÝLÝR…
Dua’yý bilir;
beyaz zambaða düþen ellerim,
Yalnýzlýk; çivileme dalsa da,
Ar’ýn içindeki çýplak küfürlere…
Naz’la edalansa da hüzün kundaklarý,
Paslý zincir sesleri ile boðsan da beni,
Asarým asi tenini gözbebeklerime,
Þirret kavgalarýmýn namlusundan fýrlasan bile,
Ayak izlerimin gizinde saklý tutarým seni…
Akordu bozuk hayatýn,
Güllerini þýmartýrým ben…!
Kaç cenabet çiðnerse çiðnesin
Yüreðimdeki kaldýrým taþlarýný,
Gözlerimin ibriðinden,
kaderin girdaplarýna,
Sürerim, lanetlerimi birer birer.
Onca yýlýn kirli peçesini aralarým,
Ama; aralamam hiçbir zaman,
Her saniyesi tekrardan münezzeh
Zamanýn, ar’ýndaki yýrtýk perdelerini,
“Kumu çakýlýna denk” bedenimin,
Ar’ýna dokundurtmam kimseyi !
Gerekirse; kýzýllaþan silüetimi,
Matemle boðarým, gözlerimin menzilinde,
Tecrit þarkýlarýný gönderirim sürgüne,
Ýltica etmem katiyen o þerefsiz makamýna…!

M.Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: