SOLMAK

Solgun hissetmek basit bir olgu.
Nitekim solmak...
Davetsiz her misafir gibi,
Tuhaf bir bilinmezlikle gelir solmak.
Ellerin titrer sýcakta hani;
Hani bir an için üþür ya öyle tatlý,
Bir an þakaklarýn çarpýþýr boþlukta:
Ýþte o an solarsýn.
Solarsýn derin iç dünyanda bir an.
Sersefil hayaller parlar,
Boðum olur sesin;
Tutmaz kesilir kahrolasý sözlerin.
Ah, o mükemmel yok oluþun:
Yalnýz kendinedir bu sahne.
Hayatýnda tattýðýn her buhran,
Ayný anda seyre gelir zihninde.
Kimse anlamaz, bilemezler ki!
Kendi meydan muharebenin,
Hem askeri, hem ganimeti olursun.
Kazanamazsýn.
Baþka bir ses istersin duyulacak,
Baþka bir geçmiþ,
Daha güzel bir yarýna.
Tüm hayatýn eþliðinde koþarken,
Tek baþýna kalýrsýn soðukta.
Ýþte solmak budur.
Ölmek sadece komik geldiði zaman,
Aðladýðýn ölülerin arkasýndan,
Gerçekten boþ yaþamýssan,
Ýþte solmak budur...
Sosyal Medyada Paylaşın: