Kırıntılar

Kurtuldum sayýlýr aslýnda .
Ah þu kalbimi yakalayabilsem...
Arkasýnda ekmek kýrýntýlarý var.
Dönüþ yolunu hazýrlamayý ihmal etmemiþ.
Kýrýntýlar tomurcuk verdikçe,
Geride býraktýklarýnýn güzelliði beliriyor...
Üstüne bastýklarým da oluyor arada;
Onlar da çirkin olmayýversin.
Her kýrýntý özenle serpiþtirilmiþ,
Bütünü oluþturmak yeterince zor deðilmiþçesine.
En küçük ayrýntýlar dâhi kusursuzlukla yontulmuþ.
Yol sýð , fakat zaman olaðanüstü derin;
Hata payý býrakmaya sebep bulmak ahmakça...
Kýrýntýlarý topladýkça, yüküm pamuklaþýyor.
Demiryolu misali düzenli aralýklar var yatay rüzgarlarda;
Tohum ekiyor o rüzgarlar, sýrtýmdaki pamuklarla...
Lâkin ekilen tohumlarý, tuzlu sularla ýslatýyorum.
Evvel kayboluyor tomurcuklar;
Solan her kýrýntý tomurcuðu, pamuklarýmý dökme demir misali aðýrlaþtýrýyor.
Yolum derinleþiyor, zamaným sýðlaþýyor...
Islanan demirler, sivri dikenlerini uzatýyor;
Uzadýkça uzuyor yollar , artýyor kýrýntýlar,
Artik toplayamýyorum.
Dikenler ellerimde,
Pamuklaþmiþ kýrýntýlar boþ hayallerimde.
Geri dönüþ için býraktýðým her iz, pamuða gömülmüþ.
Kayboldum , mahvoldum...
Karanlýk oldu göremiyorum ,
Bir bilsen ne kadar istiyorum;
Yolu , zamaný , kýrýntýlarý , SENÝ ...
Sosyal Medyada Paylaşın: