İrticâ ıı
Koruyamadým kalbimi, hayâtýn görkemli salýnda,
Açamadým bir gonca gül, yaþam aðacýnýn dalýnda…
Gönlüm neye baðlandýysa, gözüm onda kala kaldý,
Açtýðým bu gedikten Ýblis, neferlerini üzerime saldý…
Hasûdâne, öfkeler diktim gönlümün baþ köþesine,
Hâkezâ, nefretler ektim fýtratýmýn pak bahçesine…
Êy Zâtýný hamd ile azîz olduðum, Yâ HAYYÛM
Êy Zâtýný hamdden âciz olduðum, Yâ KAYYÛM
Bürümüþ bakýþlarýmý dipsiz zulmet bulutlarý,
Kalbimin vahâsýný çapullamýþ amansýz ayrýk otlarý…
Zât-ý hâlimde kalmamýþ ne merak ne de gözlem,
Zebil mîdeyi doldurmakmýþ bendeki esas yöntem…
Zilletin zindânlarýnda beslenmekle geçirdim, ömürü,
Evhâmýn girdablarýnda çeviremedim elmasa, kömürü…
Ahd-u peyman eyledik biz, Yâ El-GAFFÂR
Ahde vefâ göstermedik biz, Yâ El-KAHHÂR
Elhâk! Sana tövbe ediþim dahi gayr-i samîmî,
Tâatim isyan gibi, ihsâným bile kokar behîmî…
Ýlim-irfan ehlinin esâmesi uðramaz oldu civârýma,
Bilemedim ne erbâb ne ecdâd, nâ-þinasým öz diyârýma...
Yýðdým korkularý, mýknatýsýn metal tozlarý toplamasý gibi,
Kalbimin geldiði hâle baktým, sanki þehir çöplüðünün dibi…
Hayr eyle encâmý Ey MÂLiK-i Ebedi! Envârýna olmaya enzâr,
Yâkin eyle bendeni Ey HÂKiM-i Ezeli! Yoksa hâlim târ-u mâr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.