MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ŞEMSİYELİ KÜÇÜK KIZ ÇOCUĞU...
asude_vuslat

ŞEMSİYELİ KÜÇÜK KIZ ÇOCUĞU...



Sürekli insanlara ters giden, her þeye muhalefet eden, çevresindeki insanlarý huzursuz etmeye kendini adamýþ gibi bir hali tavrý vardý.

Huzursuz bacak sendromu diye bir hastalýk var.

Bu kiþi de adeta "huzursuz insan sendromuna" yakalanmýþ gibiydi. Hem kendisini hem çevresindekileri sarýp sarmalayan bir huzursuzluðun içinde koca bir ömrü yiyip bitirmiþti.

Aðustos böceði gibi gülüp oynamýþtý. Bir kenara attýðý birikimi yoktu. Akarken doldurmamýþ, tüm kazandýðýný çevresinde ki asalak insanlarla yiyip bitirmiþti.

Sevilen sayýlan bir insan olmadýðý halde etrafýnda her zaman birileri olurdu. Beraber gezerler tozarlar, keyiflerine bakarlardý.

Ýnsanlar zamanla etrafýndan bir bir yok olmaya baþladýðýnda ve parasýnýn suyunu çektiðini anladýðýnda; artýk çok geçti.

Evliliði süresince sergilediði sorumsuzluðu ve eþine çektirdiði sýkýntýlar nedeniyle iki sene gibi bir süre içinde evlilikleri sona ermiþti. Daha doðrusu eþini aldatmýþ evini yine evli bir kadýn için terk etmiþti.

Yaþlandýðýný hissediyordu. Ve yalnýzlýðýn getirmiþ olduðu zorluklar yüzünden kara kara düþünmeye baþlamýþtý.

Bir oda ve mutfaktan oluþan evi tam bir çöp ev gibiydi. Komþular kokudan rahatsýz olmaya baþlamýþlar ve hatta bir kaç kez büyük tartýþmalar yaþanmýþtý.

Hiç bir arkadaþý olmadýðý gibi komþularýyla da "papaz" olmuþtu.

Son zamanlarda sýk sýk karýsýný ve kýzýný düþünmeye baþlamýþtý.

Karýsý ve kýzýný özlemeye baþladýðý için mi ?

Yoksa onlara ihtiyacý olduðundan mý?

Bu çok ta önem taþýmýyordu. Her zaman olduðu gibi sadece kendisini düþünüyordu. Yaþlandýðýnda bu çöp evde tek baþýna ölmek düþüncesi uykularýný kaçýrýyordu.

Artýk düzenli bir hayatý olmalýydý. Karýsýný aramaya karar verdiðinde hiç bir suçluluk hissine kapýlmadý. Üstelik tatlý hayaller kurmaya bile cüret edebildi...

Karýsý evlenmemiþti kýzýyla birlikte yaþýyorlardý. Karýsýyla ayný köyden olduklarý için nerede ve nasýl yaþam sürdüklerinden az çok haberi vardý.

Kýzý okumuþ bir meslek sahibi olmuþ, karýsý ise terzilik mesleðine devam ediyordu.

Ekmek parasýnýn peþinde koþturup duran fedakar bir anne olan eski eþi Semra; duyumlarýna göre hâla kendisinin eve dönmesini bekliyordu.

Kendilerine kutu gibi bir ev almýþlar anne ve kýzýn huzurlu bir hayatlarý vardý.

Huysuz adam eþinin kendisini hâla sevdiðini ve senelerce kendisine dönmesini beklediðini çok iyi bildiðinden olsa gerek burnu havalarda gelecek hayalleri kurmaya baþlamýþtý bile.

Aradan yirmi sene geçmiþ, bu seneler boyunca topu topu üç sefer görüþmüþlerdi. En son gördüðünde kýzý beþ yaþlarýndaydý.

Eline telefonu aldý numarayý tuþladý. Senelerdir aramadýðý halde numarasý ezberindeydi. Eþinin cevap vermesini beklerken çok heyecanlanmýþ eli ayaðý titremeye baþlamýþtý.

"Alo" diyen sesi tanýyamadý ama kýzýnýn olma ihtimalini düþünerek.

"Alo kýzým!
"Kimsiniz beyefendi?
"Ben baban, Hülya sen misin?

Sessizlik...

"Kýzým nasýlsýn? Annen yanýnda mý?
"Yanýmda...Baba! Ben iki gün sonra evleniyorum!..

Sessizlik...

"Hayýrlý olsun kýzým...Ayný evde misiniz?
" Evet...Bu akþam gelebilir misin?
"Annen ve ben tekrar evlenebiliriz. Sen evlenince annen yalnýz kalmasýn diye düþünüyorum.
"Çok iyi olur. Annem yýllardýr seni bekledi. Annemin sana çok ihtiyacý var. Yarýn gelir misin?
"Annen yanýnda mý?
" Evet...Gelecek misin?
"Telefonu ver konuþalým.
"Annem konuþamýyor.
"Neden?
"Annem üç senedir felçli olarak yataða baðýmlý yaþýyor. Yarýn mutlaka gelmelisin.

Sessizlik...

---Þeyy!..Kýzým benim bazý saðlýk sorunlarým var. Ben annene bakamam. Kendime bile bakmaktan acizim...

Sessizlik...

Dýýýýtttt!..Dýt..dýt..dýt...

Sessizlik...

Hülya annesine gülümseyerek baktý. Acý acý gülümseyen kýzýnýn uzattýðý telefonu aldý. Öylece donup kalmýþtý. Senelerdir yolunu gözlediði adam hasta olduðunu duyunca telefonu çat diye kapatmýþtý. Þaþkýn gözlerle bakakaldý.

Ellindeki telefonu yavaþça kanepenin üzerine býraktý.

---Anneciðim ne olur üzülme. Ýþte kendi kulaklarýnla duydun. Bu adam seni hak etmiyor. Artýk sevmekten de beklemekten de vazgeç ne olur...

---Tamam kýzým; duydum. Kahve yapacaðým sen de ister misin?

----Ýsterim anneciðim. Ama sen otur ben yaparým. Bugün iþten çok geç geldin yorgunsundur.

----Evet kýzým çok yorgunum. Ama bedenim deðil ruhum yorgun...

Ýnsan umutlarý bir bir yok olduðunda yaþayan ölüden bir farký kalmýyordu.

Semra aðladýðýný kýzýnýn görmesini istemiyordu. Ani bir hareketle kalkýp mutfaða geçti.

Aslýnda planlanmýþ bir durum deðildi. Her sey doðaçlama geliþmiþti.

Hülya gözyaþlarý içinde annesinin arkasýndan bakarken mýrýldandý:

"Üzgünüm anne bunu yapmalýydým. O adamý sevmekten ve beklemekten vazgeçmek zorundasýn.

Semra kahve yaparken yine hayallere dalýp gitmiþti.

Hayata tutunmak için umutlarýný kaybetmemesi gerekiyordu. Aðladýðýnýn farkýnda bile deðildi.

Tatlý bir gülümseme vardý dudaklarýnda. Çok sevdiði bir söz geldi aklýna.

"Yaþayanlar için umut her zaman vardýr. Umutsuzluk, ölüler içindir. THEOKRÝTOS"

Evet yaþadýðýna göre umutlanabilirdi. Umudunu yitirmediðine göre de yaþama dört elle sarýlmaya devam etmesi gerekiyordu.

Hayal kurmaktan asla vazgeçemezdi. Nefesi kesilirdi; hayal kurmak nefes almak gibiydi.

Hayal kuramazsa mutlu olamazdý. Mutlu olmaya çok ihtiyacý vardý.

Yarýn kapý çalacak ve sevdiði adam gelecekti. Elinde en sevdiði çiçeklerden bir demet olacaktý.

Bembeyaz papatyalar...
















biraz zorla kendini hayal et
küçük bir kedi yavrusunu mesela

ayaðýnýn ucuyla itele tekmele
kuyruðuna teneke baðla
salýver sokaklara
faraza

ve dinle ruhunu
az bir dinle

þimdi yine hayal et

yumuþacýk tüylerini okþa yavaþ yavaþ
ellerinin altýnda titresin
mutluluktan dört köþe
mýrýl mrýl mýrýldasýn
kartopu gibi bembeyaz kedicik

kedi dilince
teþekkür etsin kendince
ve onun sevincini yüreðin
ta içinde hissetsin
bir de böyle dinle

kalbini az bir dinle

hangisi iyi geldi sana
iyilik mi galip geldi
yoksa kötülük mü
iyi geldi ruhuna

gökkuþaðýný izle yaðmurdan sonra
bir gülü kokla mesela
gül yapraðýnýn üzerinde þebnemleri hisset
tenine dokun bir bebeðin ve mutlu ol

mutlu olmak mý
insanýn mayasýna em
yoksa gam keder mi
bize iyi gelen

hadi söyle

ters arkadaþ iþte ters
inadý býrak kardeþim karýncadan bile al bir ders
bilmez mi ruhumuzun mimarý
cümle mahlukatýn yaradaný
hangisi doðru hangisi eðri
hangisi düz hangisi ters

býrak benliði
kem sözü kibiri
yaradýlýþýna hepsi zýt inan
gel dön kendine
yine sensin derman
yine kendi derdine

ey insan sen de dahil
tüm kainat
hem ruh hem de ten
mutlak bir gün ölecek
ve
bir bir hesap verecek

çok geç olmadan hadi gayret
durma kýyam et
önce küçük sonra büyük

mutlak kopacak









duyduklarý bir hayli üzmüþtü aslýnda küçük kýzý
yanaklarýnda ki çiller ýslanmýþtý aðlarken

kýrmýzý kýrmýzý kirazlar
al yanaklý elmalar
eþki erikler
çilekler
yiyemiyecekti bu sene

kuraklýk varmýþ
aðlamýþtý ne olduðunu bilmese de

kuraklýk nasýl bir canavarsa artýk
korkmuþtu
ne yapacaklardý þimdi
kara kara düþünüp üzülmüþtü
ya köylerini hiç terk etmesse bu canavar

nasýl büyürdü
kara dutlar
çeri domatesler
salkým salkým üzümler yiyemezse

ama þimdi umut doluydu yüreði
yaðmur duasýna çýkýlacak demiþti muhtar amcasý

adý gibi emindi
yaðmur yaðacak ve canavar suda boðulacaktý

ninesi öyle demiþti
ve devam etmiþti

bak yavrum bizleri yaradan
çok cömerttir
Rahman’dýr
Rahim’dir
bizim onca günahýmýza raðmen yine de verir
hep verir

biz sýkarýz avucumuzda kýyamayýz vermeye
o acýr bize merhamet eder yine verir

bunca cimriliðimize
onca kinimize arsýzlýðýmýza raðmen
akýttýðýmýz kanlara
kýydýðýmýz onca canlara raðmen
yine verir

al þemsiyeni yanýna
gir koluma
dedi

sarý saçlý maviþ gözlü küçük bir kýz
elinde küçük bir þemsiye
kocaman adamlar
teyzeler
dedeler ve hatta ninelerin arasýnda
kalabalýkta görünmüyordu adeta

kalbi küt küt atýyordu sevinçten
ve þemsiyesiyle gelen tek o küçük kýzdý
umut yüreðini koskocaman bir bulut gibi kaplamýþtý

ne nefrete ne kine
kötülük adýna hiç bir þeye
yer kalmamýþtý
öylesine doluydu umutla
yüreði

inerlerken daðlardan yaylaya
saðanak saðanak baþladý yaðmur
adeta
bardaktan boþanýrcasýna

yað yað yaðmur teknede hamur
ver Allah’ým ve sulu sulu yaðmur

küçük kýzýn sesi çýnladý yaylada ovada
gökyüzüne kaldýrýp baþýný
gülümsedi minicik aðzýyla
kocaman

yaðmur sularý yuttu doyasýya

kimbilir belki de
o gün ve her zaman

aðlýyor bulutlar
tüm küçük kýzlarýn hatýrýna
















































Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.