Vuruldum kapý eþiðinde
Yýldýzlar gözlerimde birer birer söndüler
Önce,
Umuda ýslýk çalan dudaklarým kanadý
Sonra
Öfkenin kýzýl ateþi nefesimi daðladý
Þimdi bin yýl çiçek açsam
Bahara dönüþür mü annemin güzleri
Bedenimden daha yumuþak
Ellerimden daha nazik olur mu donakalmýþ gözleri
Oysa masumdum kristal kar tanesi kadar
Döne döne öperdim elini ayaðýný topraðýn
Sen basmasaydýn çamurunla beyazýma
Çýð olup büyümezdi nefretim
Garezim var
Karanlýðýn derin dehlizlerinde yankýlanýrken sessizliðim
Cehennem ateþi kuþattýðýnda vicdanýnýzý
Ben bir gece vakti düþlerinizde dirileceðim
Þimdi var git iþine dünya
Ben seni
Kerpiçten, toprak damlý,
Nemli duvarlara hapsettiðim çocukluðumdan tanýrým
Bu yüzden el verme tabutuma
Bezeli tahtý revanýný içi kof yýlanlara bahþet
Ben ölümü bile severek karþýlamaya giderim
Dilek USTA