MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Son nefes



Sessizlik vardý ortalýkta.
Çýt yoktu.
Konuþmak yasaktý.
Mistik bir havayý solumaktan baþka.
Yalnýzca bir annenin eli dolaþýyordu baþýnda titremekten yorgun.
Gözleri desen kan çanaðý.
Son nefesti verilen iþte o anda.

Bir ara gözleri aralandý.
Bakýndý.
Hayal meyal bakýþlarýna annesinin yüzleri takýldý.
Hafifçe gülümsedi
Bir umut doðdu, eller ellerle buluþtu herkes sevinçten aðladý.
Ve sonra!
Umutsuz gözler, yeniden kapandý.
Baþ birden düþtü, yana.

Ölüm melekleri dolaþýyordu etrafýnda
Sonsuzluða alýp götürmek istiyordu beyaz gelinliði içinde onu.
Ölüm belki kurtuluþtu
Belki deðildi.
Son nefesini vermeye hazýrlanan hastaya orada.

Ve!
Son kez açtý gözlerini
Umutlarýn tükendiði bitti sanýldýðý bir anda.
Belli belirsiz etrafýna
Gözlerini dolaþtýrdý etrafýna
Kýsýk bir sesle, Allah sözü döküldü solmuþ dudaklarýnýn arasýndan
Sonuç deðiþmezdi.
Bir ruh daha bedenden ayrýldý hazan vaktinde
Son nefesini verdi
Gözyaþlarý içinde baþ ve kollar düþtü birden yana.

4 Ocak 2015
Ahmet Yüksel Þanlý er




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.