Kara Ağaç..( Bugün)

Güçlü bir ses çýktý ortaya
o çemberi üzerimize kývýrdýðýmýzda
havada akþam iþaretleri...

sarý bir gökkuþaðý çizip
içine atmanýn tüm geçirilmiþi

Yalnýzlýðý almýþým
ayrýþmýþým kalabalýklardan

Rüyalarýn arasýndaki

aynada onun buðusuna çarpýyor görmek
hiç mühim deðil
çoktan vazgeçtim ben ýþýktan...

Hep düþündüm
kapýlarý açýp
bir kaçma parodisi
belirsizlikten

her gece bir mektup gibi
hikayeleri vardý birde ince yazýsý
herkes þaþýrdý yýldýzlarý görmesini
ve konuþtu o birini karþýna alýp
belkide hiç olmayacak birini
herkesi inandýramadý ...

Ellerime yazdým
her geçen gün
eriyen zaman
izlediðim gölgeler..

örümcekler besliyorum içimde

Bir taþ batýyor
göðsümde bir taþ
hangi sýnýra kadar dolabilir sevmek
çiçek kaç yapraða deðin açabilir
ben kaç kez daha dirillebilirim
kaç gizliyi saklayabilirim eteðimin altýnda
bir itiraf dudaklarýmda titrer
kaç kez daha dikebilirim dudaklarýmý birbirine.

Hiç býkmayacak anýlarla kaplýyým
göðsümde yatýþmayan birþeyler
anýlarýmý asýyorum..


Beklemek
bir vagonda
uçsuzca
haledemediðin dertlerinle
ve yalnýzlýk sýzlar

karanlýðýn çemberlerinde.
ellerime deðerken çizgiler ...


Sosyal Medyada Paylaşın: