Tanrýnýn çekmesinde gözlüklerim, aynam ve ben hala körüm...
Kendine gelen kanýyordu sonsuzluðun sancýlarýyla üzerimde bir kimlik kimlik te bir belirtiþ onu giymek istemiyordum ekilen açýyordu benim onayýmý almadan çiçekleri....
Bir kaç sayý sayýyorum zaman ne hýzlý bir lunapark herþeyi mizansene dönüþtürüyor biraz hayal gücüyle yine karanlýða ihtiyaç duyuyor ... yine kýrmýzý balonum kaçýyor en bulunmaz boþluklara...
bu saatlerdir beni kaya diplerine býrakan yosunlarýn çekiþtirdiði bir gün uzar bakýþlarýmdan anlarsýn ne demektir suyun vakti yoktur dökülür koynuna yanmýþlar, sözcükler susmalardan yapýlma iþarettir yüzüm..