Ben Bir İnsanım…

.
Þükür, kukla deðil, ben bir insaným,
Dünyayý gördüðüm göz benim gözüm…
Hürriyet mührümdür, bu adým, saným,
Üstünde durduðum öz benim özüm…
.
Bilimle, teknikle coþarken Batý,
Zirve yapmýþ bizde “zikir” sanatý…
Cehalette görüp, her kabahati,
Bin utanç sardýðým yüz benim yüzüm…
.
Asýrlar var bizde, beyin yasaklý,
Molladan, dededen alýrýz aklý…
Oysa formül ortak akýlda saklý,
Ýleri sürdüðüm tez benim tezim…
.
Ýmamý dinlersen, “âmin de yeter”,
Sanki din “din deðil”, bir nevi eter…
Olur mu saadet, yoksa emek ter,
Rabbime vardýðým iz benim izim…
.
Kalbimi, fikrimi edip de zimmet,
Hacýdan, hocadan dilemem himmet…
Uymam, yanlýþ yola girmiþse ümmet,
Rabbime verdiðim söz benim sözüm…
.
Güç verir hurafe, bidat cahile,
Onun da bildiði þirk, riya, hile…
Yanarken bu hazin hale ah ile
Baðrýma serdiðim köz benim közüm…
.
Kaplamasýn diye ruhumu kurum,
Düþünür, taþýnýr, dinler, okurum…
Kendi hayatýmý kendim dokurum,
Tezgâha gerdiðim bez benim bezim…
.
Bazen þarký, bazen türkü çalarým,
Bazen zevke, bazen hüzne dalarým…
Bazen þükür, bazen sitem salarým,
Teline vurduðum saz benim sazým…
.
Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…