KARA KIZ Ah…be kara kýz ! Ben, senin o bal, Dilinde bir þarký, Bam telinde bir naðme olup, Düþüversem o göz bebeklerine, Sen, tutsan avuçlarýndan, Serpiversen okyanusun, Dingin sularýna, Uzaklardan bir martý, Kapýp kanadýna kondursa Öpüþlerimi… Gülüþlerine tutunup, Bir ýslýk gibi düþsem, Yüreðinin içine, Deli tutkularýmý, Anadan üryan soyup da, Okþayýversen sýnýrsýzca… Prangalara vursan bedenimi, Kürek mahkumlarý gibi, Ýçindeki zindanlarýn Kuytu köþelerinde… Kornivorlarýn iþlediði desenlerdeki, Kördüðümlerimi çözsen, Eritsen baþýmdaki daðlarý, Eteklerine doðru akýtsan, En güzel nakýþlarýný vursan, Alnýmýn ortasýndaki gergefe, Sen dudaklarýmdan öpmeden, Ben canýmý vermesem…!
M.Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.