SELA

O’ysa
kaburgamý geçip
bilinçaltýmda enkaz’layan
bir bölüm seçti kendine

çok þey var içimde anlayacaðýn
içimin oyuntusuna
gizlenmiþ

kalem’i aðlatýyor
koyu siyah gecelerde
tütünden sararmýþ kadýn ellerim

kopuyor içten
selasý’na geç kalmýþ "seni seviyorum" lar

betimler tüketilmiþ

iki nokta üst üste:
kalem’ in tutulduðu yer
ciðerden
geliyor sonrasý

O
kaburgamý geçtiðinde
açýyorum filtresiz zehrine
tüm hücrelerimin alduvarlarýný

oysa
bir zamanlar
kaçacak kuytuydu bedeni

aktý duvarlarý
bir gölgenin sahip olduðu ýþýða mýrýldandýðý
güçlü bir ezgiydi sesi

O’ysa
seviyorum’larý tüketmekteymiþ
sömürü ülkesinde

bastýðým her satýh
fikrime kaos zulalamaktan öteye gidemeyen hayaliyle
arþýnlanýyor þimdilerde
suslarým
yýrtýk rahimden
kayýt altýna alýnýyor
kaðýttan bedenime

belirsiz ’var’ larýn iþgalinde
düþüyor kale’m
O’nun
durum bildiren hal bildiren eklerinde

eksiliyorum
selasýna yetiþemediðim
seni seviyorum cümlelerinde

--Þiar---
Sosyal Medyada Paylaşın: