ANNEM CANIM ANNEMMM

ANNEM CANIM ANNEMMM

Sen varken;
Kýþ mevsimleri yaðmur ve kar olup,
Bir baþka güzel yaðardý topraða.
Toprak suya doyar,
Adeta sana minnet duyardý.
Çünkü sen gittin,
Ne yaðmur kaldý ne kar..
Hepsi bitti annem.
Seninle beraber kýþ mevsimi de gitti.
Artýk o eski karlar yaðmýyor annem.
Toprak suya bir türlü doymuyor annem.
Soðuktan donan ellerimi kimse ýsýtmýyor annem.
Kalbim hep anne diye atýyor annem.
Sensizlik içime çok batýyor annem.

Sen varken;
Bahar yeþil olup,
Bir baþka aðardý yapraða.
Kuþlar cývýl cývýl öterlerlerdi dallarda.
Bahçeye ektiðin aðaçlar hayat veriyordu doðaya.
Topraklar aðaçlara sahne oluyordu.
Sayende bu sahne aðaçlarla doluyordu.
Ruhlarýmýzda gam yok neþe vardý.
Bahçemizde bana ait bir köþe vardý.
Her gün saatlerce kitap okurdum orada.
Seninle hayat vardý bu yuvada.
Her bir aðaçta olurdu meyvemiz.
Seninle bir baþka þendi evimiz.
Ýnan seninle beraber meyveler de gitti,
Seninle o ev bizim evimizdi ve güzeldi annem.
Çünkü senin gönlün yüceydi ve özeldi annem.

Mevsimler sendin sanki annem, güneþ sen.
Coþkun sular sendin annem, toprak sen.
Asmalarda üzüm sendin, aðaçlarda gül sen.
Elbet dünya gülerdi sen bir gülsen.
Ne kadar büyük ve ne kadar anlamlýydý adýn senin.
Tüm mahallemizde anýlýr güzel yâdýn senin.

Sen gittin güneþ gitti annem.
Sen gittin ya inan þehir gitti annem.
Sen gittin þehrin ortasýndaki nehir gitti.
Sen gittin ya inan ki Konya gitti annem.
Evet seninle beraber koskocaman dünya gitti annem.
Bilirim geliþin olmayacak artýk senin.
Onun için boþuna gözlerim seni.
Gözlemek boþ olsa da hep özlerim seni.
Annemmmm, annem caným annem.

Mustafa EROL
06.OCAK.2016
Manavgat / Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: