Beyazlara Bürünmüş Melekler
Yüzünü göremediðim, elini tutamadýðým
Yaðmur ormanlarý kadar, alabildiðine yem yeþil!
Gözlerine babakamadýðým, uzaklarda olan,
Hayalimdeki muhteþem güzel!
Her zaman, her an seni düþlerÝm.
Geceleri rüyalarýmý süsleyen, kalbimin tek Sultan’ý,
Belki bu dünya da hiç bir zaman, kavuþamasakta,
Ben inanýyorum ki seni alemleri yaradanýn katýnda, bekliyor olacaðým.
Orada bizi bekleyen beyazlara bürünmüþ melekler,
Cennet’imizin Adem’i ve Havva’ sýna kavuþtuk diyecekler.
Bal akan ýrmaklarýn kenarýnda, Cennet’in rengarenk çiçeklerinin içinde,
Cennet meyvelerini birbirimize ellerimizle sunup,
Kevser þarabýný yudum yudum, içip, karþýlýklý aþk nameleri söyleyeceðiz.
Geçici olan yalan dünya da biz hep baþkalarý için yaþadýk.
Sýnýrsýz iyilikler yapýp, hep yaralandýk.
Belki de sahte sevgilere aldandýk.
Can dediðimiz en yakýnlarýmýz bile, hýrslarýna yenik düþüp,
Canýmýzý kast etseler de, biz hep dimdik ayaktaydýk.
Ne kadar üzülsekte, sonsuzluk Âlemi için, sahnemizi oynayýp,
Rabin katýnda imtihana hazýrlandýk.
Kardeþ dedik, inandýk.
Sibirya soðuklarýnda, karda, kýþta kaldýk.
Evlat dedik baðrýmýza bastýk, sýrtýmýzdan býçaklandýk.
Akraba dedik, dost dedik hep yollarda kaldýk.
Ne kadar üzülsekte, dýþa vurmayýp, içimize attýk.
Ama yinede dünya nimetlerine aldanmayýp,
Ne onlarý sattýk, ne de periþan yaptýk!
Kendimizi bozmayýp, adam gibi adam olup,
Acýlardan kývransakta, asýrlýk bir Çýnar misali,
Onlara hep gölge olup, ayakta kaldýk.
Olsun bee gülüm, olsun!
Biz fýrtýnalý denizlerde, kaptaný derya olup, çok yelken açtýk.
Amma bize výz geldi!
Çünkü hiç bir fýrtýna, bizi batýramadý.
Bizim hamurumuz saðlam, bir elmanýn iki yarýsý gibi,
Uzak diyarlarda olsakta, tele, pati yapýp, hep buluþtuk.
Sevgi pýnarlarýndan avuçlarýmýzla, derya sularýný bir, birimizi sunduk.
Ahiretlik dost olup, nameler yaktýk.
Bizim sevdamýzý, aþkýmýzý hiç kimse anlamaz ki ;
Mevlana’yý, Yunus’u ,Karaca oðlan’ý, Hacý Bektaþ’ý Veliyi, Pir Sultan Aptal’ý,
Gönül gözüyle gören hakka Aþýk Veysel’i,
Daha nice Þairleri, Ozanlarý,aþýklarý anlamamýþlar’ki
,bizi anlasýnlar!
Gülüm derenin kenarýnda ki salkým sögüt yere yýkýlýr mý hiç ?
Sadece eðrilir, tan aðardýðýn da yeniden canlanýr.
Ben ölüm meleðinden, dönüþü olmayan,
Hava yollarýndan birinci mevkiden yerimizi ayýrttým.
Son sahnemizi oynarken, bize yakýþaný yapýp,
Perdeyi kapatalým, arkamýzda þiirler, öyküler, kitaplar yazýp
Bu fani dünyada Sonsuza,dek ismimizi altýn harflerle Tarihe yazdýralým
.
Karýncayý bile incitmeyip hep iyilikler yapýp cennet kapýlarýný arayala’yalým.
Beyaz daðlarýn mor kardeleni ,firuze aþkýmýn nilüferi !
Güzeller güzeli, þiir kalpli ,gonca gülüm.
Hadi gel ben artýk gitmeye hazýrým..!
Ali Sözer
06/01/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.