Kaç gökyüzü kaldı ardımızda
.
yakýyorum kelimeleri bir bir
ormanlar ýsýnmýyor içimde
nasýl bir þey senin yoksulluðun
beklemelerin nasýl, ya gitmelerin
kiraz çiçeklerini öpmek gibi eðilip
kanatmadan dudaklarýný
bir damla suymuþum da yangýnýn ortasýnda unutulmuþ
içine bütün denizleri yutmuþ
karaymýþým da, önce ellerim uyanmýþ duaya
sonra gözlerimi bulmuþum
geceyi çatlatýyor bu siyah,
dokunuyorum aramýzdaki sessizliðe
sanki yüzyýllardýr uykusuzum
kilitliyorum kapýmý, sokaða uzun bir yalnýzlýk koyup
düþ defterim cam kenarý süsü
seni de düþündürmüyor mu bazen
kaçmak buralardan, kuþlarý çocuklara býrakýp
nasýl bi þey, varýp varýp oraya çok gerisinde kalmak kendinin
senin içinden geçmek dokunmadan, yaðmuruna ýslanmadan
öpüþmeden seviþmek gibi
kaç gökyüzü kaldý ardýmýzda
kaça katlanabiliyor en fazla insan acýdan
daðlarý bi paçavra ediyorsa rüzgar
ben ne diye dik tutarým boynumu
senindir sevgilim; evim, ülkem bildiðim ve bütün sessizliðim
neþem, üzümü çok sevmem de senin
yaza çýplak ayaklarýmý soktuðum o su sesleri
mavinin tüm tonlarý senin, kulaðýmdan hiç gitmeyen
annemin sabah türküleri, ardýnda bakakaldýðým tüm gidenler
senindir bundan böyle ne varsa benim olarak bildiðim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.