Söylesene esmer adam!...
Hangi düþümün
Hayra yorulmuþ gerçeðisin ki,
Hüznümü derdest etti geliþin.
Seni tanýmadan önce,
Yangýn sarýsý taneler döküyordu baþaklarým.
Kýrýntýlarý bereket sayýp,
Emeði zengin hayaller satýn alýyordum cahilce.
Hatta yüreðim,pervasýzca deðer verdiklerinin
Rumuzunu gizliyor,
Kalbime dokunan eziyetleri sineye çekiyordu delice.
Bilmiyorum...
Hislerime ardý arkasý kesilmeyen þiddetin
Binlerce kökü sýzarken,
Ruhumu ayrý,bedenimi ayrý kesiyorken zaman,
Belamý,yoksa huzur mu tütün rengi gözlerin.
Ýlk defa sen "mavi kadýným" dediðinde,
Tereddütle harmanlanmýþ yüreðim,
Unutulmuþ bir cümleyi duyduðunda þaþýrmýþ,ürkmüþtü telaþla.
Bir köþeye attýðým kendimi bulup,
Karanlýðýmý aydýnlattý güneþi sunan ellerin.
Þimdi kendimi azat ediyor,
Beraatini imzalýyorum müebbet yalnýzlýðýmýn.
Ve sen adýmý MAVÝ koyduktan sonra
Tükenmez bir meylim var denizle,sana karþý.
Özrü kabahatinden büyük piþmanlýklar
Çoktan yola koyuldular kaðýttan bir gemiyle.
Þimdiden sonra,
Suskunluklarýmý gizlediðim gamzelerime,
Aþkýn yakut kýzýlý gülüþlerini yerleþtireceðim.
Gül karasý saçlarýmý,
Deniz gözlerimi,
Anfora misali yýllarca
Yüreðinin en kuytu derinine emanet edeceðim.
Dilek USTA