Bir tavþan kapanýydý gözlerime açýlan aç kurdu alkýþlayan ormandan acý bir süt içtim çünkü avýna yaklaþan bir avcý sessizliðiydi annem ve yokluðunu saymazsak bir tanrý babam
Bir tek kuþ bile yoktu yüzümde mavi deðildim izledim tüfeklerin el deðiþtirmesini ve saatlerin ne bir parçasýydým ne de dýþlananý su gibi týpký kendinde bir esir
Daha yakýndý aðzý açlýktan kokan daha yakýn yemeðe baþlamadan evvel okunan dua
Gidemiyordum- uzak, kar çiçeklerinin bildikleri kadardý yazý gidemiyordum alýþkanlýklarýmý býrakýp yaný baþýmdaki bir baþka tuzaða
Sosyal Medyada Paylaşın:
H. Karataş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.