Aklýmýn ermediði
Bana yabancýlaþan, ketum bir yalnýzlýktan yaziyorum bu mektubu sana.
Diþi bir karanlýktan doðan sorular, misafirimdi biraz önce.
Neyse ki çok durmadýlar...
Ufka doðru yol aldýlar emekleyerek.
Kendimle pek anlaþamýyorum þu sýralar...
Ayak uydurmak zorunda kalýyorum ön saflardaki yerini almýþ dilsizliðime...
Aslýnda ben kimseye küs deðilim...
yani konuþmuyor deðilim.
Onlar duymuyor, anlamýyorlar beni.
bu yüzden
tüm cevapsýz çaðrýlarýma son verdim.
meþgule aldým hayatý ...
Hepsi bu.
...
Yanýt vermeyen tedavilerim oldu senden sonra.
Ýnanmayi
Güvenmeyi
Vazgeçmemeyi denedim, olmadý.
Çünkü bunca yokluðun içinde tamamlayabildiðim tek þey yalnýzlýðýmdý.
Neyse...
Biliyorum...
Yine yarým yamalak kalacak sözlerim.
Kýçý kýrýk bir yapraðýn daracýk çizgileri arasýnda sýkýþýp kalacak yine.
Veya sana ulaþamadan, kimsesi kalmayanlarýn ellerinde can verecek bu mektubumda, biliyorum...
Bir gün, gazete manþetleri serilecek satýrlarýmýn naaþýna...
Biliyorum ama
yine de yenik düþüyorum nefsimin kalem dokunuþlarýna.
Karalýyorum...
Artýk
kurþun yükü sözlerim sana dokunmasýn diye
altýný deðil, üstünü çiziyorum harflerin...
Sana dair hiç bir sitemi hanemde barýndýrmadýðýmý bilmeni istiyorum artýk.
Kaybolduðun o evrendeki dünya evine yazdýðýmýn bilincinde
ve bir o kadar da dikkatindeyim.
Sakýn endiþe etme, kuþkun olmasýn !
Bu sana yazdýðým mektubu
Þu anda kliþe sözlerle süslemeyiþim,garantisidir bunlarýn.
Zaten bu saatten sonra, birbirimize karþý en iyi dileklerimiz ve en yakýþýr temennimiz ;
Hayýrlý ölümler dilemek olurdu sanýrým.
...
Þimdi hatýrlýyorum da
bir zamanlar
sana karþý duran tüm cephelerimle,
nefretler, öfkelerden oluþan cephaneler biriktirmiþtim, itinayla.
Bir gün
Dur! dedim kendime...
Ýþte o gün anladým ki
yenilmenin yükü ne kadar aðýr olsa da
Ýnsan kaybetmeyi de kabullenmeliymiþ.
Ve kiþi hayatýna ne kadar yenildiði pencereden bakarak devam ederse
ömrünün sonuna kadar
o camýn pervazýnda kalýrmýþ baþý...
Gidenleri uðurlarken geçermiþ ömrü.
Bu yüzden
boyunca kazdýðým bir çukura, bir isim verdim ilk önce ; "Geçmiþ/im" dedim.
sana ait her þeyi, titizlikle gömdüm sonra oraya
ve hatta
Besmelesiz attýðým her adýmda
üzerine her bastýðýmda çektiðim acýyý hatýrlatsýnlar diye bana
bi gün yine aklýma düþersin ve buna mani olamam diye
üzerine cam kýrýklarý serpiþtirip, son kez acýmý pekiþtirdim.
Þimdi senden tek isteðim;
bir gün
güzel bir düþ kurarken, maziye dalýp gidersen eðer
beni görmezden gel olur mu ?..
Çünkü ben
kalabalýklara gelemiyorum artýk.
Bu mektupla son kez sana veda etmeden önce
þunu da iyi bilmeni isterim.
Þimdiye kadar
amacým seni paramparça etmek olsaydý eðer
yüklemi taþýmadan vururdum her cümleyi baðrýndan.
...
Bu mektup, yüreðimdeki kabrine idi...
Sen
Bilmesen de, okumasan da
Cevap vermesen de
olur.
Hoþça kal...
Remzi KURNAZ