kül renkli bir yelkovan düþüydün sen aslý faslý ölesiyelik, kimsesizlik sen saðýr sultan sen diken üstü güzellik son bir kere notasýz son bir kere týnýsýz isimsiz adacyo…
çokluk sandýðýmýz yokluk bodoslamadan sevmek seni dokunduðumuzu varsaydýðýmýz tutunmuþluk içimizden dýþarýya taþan týka basa boþluk içini biz mi doldurduk gün ortasýnda gecenin ayarsýz fütursuzluðu seni gece alþimist dediðimiz aydýnlýk kanlý yakamoz inandýðýmýz yalan yerine kimseyi koyamamýþlýðýmýz varlýðýmýzý hiçleyen yoksunluðumuz bundan…
son þuursuz sayýklamada kal þimdi zaman donsun zamanýn donduðu yere þerh koyulsun sussun dal kýrýlmasý, sussun isimsiz adacýo ateþ bitirsin kendini külü vursun kül kanasýn kan/adýmýz küssün cana peykan olsun…Ve perde kapansýn!
hidayet dal/þuursuz sayýklamalar
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.